| nie jesteś zalogowany |    |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Nazwa rasy: Srebrniak Polski (EE 802) Numer obrączki: 7 Zaliczany do grupy gołębi określanych nazwą Polski Długodzioby Lotny. Rasa ta powstała w Polsce prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII. Największy wkład w uszlachetnienie tej rasy mieli hodowcy z Krakowa, Łodzi i Warszawy. Wszystkie części ciała gołębia winny składać się na harmonijną całość, tworząc typ gołębia lotnego, smukłego, o ukośnie noszonym tułowiu i ogonie. Postawa gołębia w stosunku do podłoża wynosi około 40 stopni. Wymiary wzorcowe sylwetka wpisana jest w prostokąt o wymiarach 22,5 - 23,5 cm wys. 27,5 – 28,5 cm. Gołąb mierzony od końca dzioba do ogona 33 – 34 cm. Głowa: Możliwie wąska, długa, proporcjonalna do wielkości gołębia. Linia profilu głowy tworzy wraz z dziobem i woskówkami jednolitą, wypełnioną, nieprzerwaną linię równoległą do podłoża, robiącą wrażenie prostej. Tylna część profilu głowy powinna być łagodnie zaokrąglona i przechodzić w linię karku. Głowa widziana z góry przedstawia wraz z dziobem i woskówkami regularnie rozszerzający się klin. Tylna część klinowatego kształtu głowy jest łagodnie zaokrąglona. Wzorcowa długość głowy mierzona od początku dzioba do końca głowy wynosi 5,8 cm do 6,2 cm. Oczy: Osadzone możliwie wysoko, jak najbliżej linii profilu głowy w tylnej części. Tęczówka oka barwy biało – porcelanowej, czysta i jednolita bez jakichkolwiek innych zabarwień. Źrenica mała, czarna, okrągła, położona pośrodku tęczówki o wymiarach 2 mm. Brew: Barwy czarnej, o drobnoziarnistej strukturze, w miarę szerokie, dobrze widoczne. Dziób: Długi (1/3 długości głowy), umiarkowanie cienki, w kształcie klina. Czarny. Woskówki małe, o wymiarach 2 mm, ściśle przylegające. Szyja: Prosta, kształtu lejkowatego, cienka o jak największym wycięciu pod dziobem. Łagodnie poszerzająca się ku dołowi i harmonijnie łączą się z ramionami. Szyja wraz z głową stanowi 1/3 wysokości gołębia. Pierś: Wąska, zaokrąglona, nie wysunięta ku przodowi. Plecy: Wąskie, lekko zaokrąglone, opadające ku dołowi. Skrzydła: Zwarte, przylegające do tułowia, spoczywające na ogonie i nie krzyżujące się ze sobą lotkami. Sięgają do połowy ciemnej wstęgi na ogonie. Ogon: Zwarty, prosty, trzymany ukośnie w równej linii z opadającą linią pleców. Koniec ogona nie dotyka podłoża. Nogi: Cienkie, koloru karminowo – czerwonego, długie, proporcjo nalne do wielkości gołębia. Podudzia widoczne, nie schowane w piórach podbrzusza. Z przodu na nodze pióra wyrastają nie więcej niż 1 cm poniżej stawu skokowego. Od tyłu staw skokowy nieopierzony. Nogi od stawów skokowych lekko ugięte, palce rozstawione równo, pazurki jasne. Upierzenie: Gładkie, obfite, dobrze przylegające. Rodzaje kolorów: Lodowo-niebieski. Kolor i rysunek: Rysunek sroczy, barwa lodowo – niebieska z odcieniem srebrzystym występuje na głowie, szyi, piersiach, częściowo plecach (serce), ogonie i pod ogonem. Podbrzusze, podudziach i skrzydła są barwy białej. Na piersiach i plecach odcień srebrzysty stopniowo słabnie przechodząc w barwę białą. Barwa ogona jest w odcieniu szyi i piersi, przy czym przejście od białej barwy pleców do ciemniejszej ogona musi być łagodnie stonowane. Przed końcem ogona w poprzek sterówek występuje czarna o ostrym zarysie koloru wstęga, zakończona białym obramowaniem. Duże wady: Głowa: krótka, długa, szeroka, wypukła i wklęśnięta nad oczami, braki w klinowym ukształtowaniu głowy, w tylnej części brak zaokrąglenia klina. Linia profilu tylnej partii głowy przechodząca pod kątem prostym (bez zaokrąglenia) w linię szyi. Tęczówka z nielicznymi czerwonymi żyłkami. Brwi: jasne, wąskie, mało widoczne, przerwane. Dziób: nie proporcjonalny do całej głowy, za gruby, za cienki lub niezgodna z wymaganym wzorcem linia dzioba podniesiona, lub skierowana ku dołowi. Duże woskówki. Inny niż czarny kolor dzioba, szczelina między górną a dolną częścią dzioba. Szyja: krótka , gruba, nie proporcjonalna do budowy, załamana, brak wycięcia podgardla, widoczna żyła. Skrzydła: noszone luźno przy tułowiu (odstające), opuszczone poniżej ogona, krzyżujące się ze sobą lotkami, lotki szablowate. Ogon: daszkowaty, rozdwojony. Nogi: krótkie, grube, podudzia zakryte piórami podbrzusza, za nisko opierzone, zbyt wygięte w stawie skokowym do tyłu lub trzymane prosto, szeroko lub zbyt wąsko rozstawione. Zbliżone do siebie w skokach (iksowate). Kolor i rysunek: barwa zamiast lodowo – niebieska z odcieniem srebrzystym – szara z odcieniem zielonym lub rdzawym. Rdzawe pręgi, białe plamy. Brak łagodnego przejścia z lodowo – niebieskiej barwy ogona w kolor biały. Brak wyraźnej czarnej wstęgi w ogonie (kolor rozlany). Zbyt szeroka wstęga i brak jej jasnego obramowania. Odstępstwa od podanych wzorcowych wymiarów Wady dyskwalifikujące: Brak cech rasowości, objawy degeneracji, zwyrodnienia, kalectwa takie jak: garb, krzywy mostek, krzywy ogon, krzywy dziób, krzywe nogi, krzywe palce, nie rozstawione równo palce, lub palce przylegające do siebie, a także zgrubienia opuszek palców, zgrubienia stawów łokciowych, przerwy między lotkami, ciemne oko, ciemne pazurki, braki w upierzeniu (mniej niż 10 lotek I rzędu oraz 10 lotek II rzędu, mniej lub więcej niż 12 sterówek w ogonie), białe pióra w ogonie, białe podbicie ogona, ciemne boki (tarcze) na skrzydłach. Dane do oceny Wygląd ogólny – budowa i postawa – głowa – szyja – oczy, brwi – kolor i rysunek. Obrączka nr 7. Rasa Srebrniak Polski Białoogon Opracowana przez kolegów z Warszawskiego Klubu P.D.L im E. Złotkowskiego Pochodzenie: Zaliczany do gołębi określanych nazwą Polski Długodzioby Lotny.Rasa ta powstała prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII w, a wytworzono ją w Polsce. Sroczy rysunek Srebrniaka świadczy o tym, że jednym z praojców rasy była Sroka Polska. Przodujące okręgi w hodowli tej rasy(Kraków, Łódź, Warszawa) w doskonaleniu rasy posługiwały się różnymi krzyżówkami twórczymi. Hodowcy warszawscy poprawili budowę i figurę krzyżując Srebrniaka ze Sroką Angielską. Hodowcy Łódzcy krzyżowali Srebrniaka z Berlińskim Długodziobym, a hodowcy Krakowscy ze Srokami i Białym Czarnodziobym. Podczas hodowli srebrniaka zdarzały się gołębie z białymi piórami w ogonie, stały się one bardzo lubiane w hodowli a nawet bardzo cenione za swój wygląd a zarazem piękny ogon. Gołębie te zaznaczyły swój wizerunek w Polsce już przed II Wojną Światową. Po wojnie i obecnie bardzo rozpowszechniane, zwłaszcza przez hodowców Warszawskich – nazwane przez nich Jasnym Weszwancem. Są poszukiwane przez hodowców w Polsce do pracy nad ich pięknym ogonem, a zarazem za wzorcowym wyglądem. Wrażenie ogólne: Budowa – wszystkie elementy oceny gołębia winny składać się na harmonijną całość, tworząc typ gołębia lotnego, smukłego o ukośnie noszonym tułowiu i ogonie.Postawa ptaka tułów i nogi noszone 40 stopni do podstawy. Kąt nachylenia szyi i nóg do stawów skokowych 70 stopni do podstawy. Wymiary wzorcowe - sylwetka wpisana jest w prostokąt o wymiarach 22,5-23,5 cm - podstawa a 27,5 - 28,5 cm wysokość. Gołąb mierzony od końca dzioba do ogona 33-34 cm. Szerokość mierzona na tarczach skrzydeł – 7 cm. Wzorzec – cechy rasowości Głowa: Możliwi wąska, długa proporcjonalnie do wielkości gołębia. Linia profilu głowy tworzy wraz z dziobem i woskówkami nosowymi jednolitą, wypełnioną, nieprzerwaną linię równoległa do podstawy robiącą wrażenie prostej. Tylna część profilu głowy głowy powinna być łagodnie zaokrąglona i przechodzić w linię szyi. Głowa widziana z góry przedstawia wraz z dziobem i woskówkami nosowymi regularnie rozszerzający się klin. Tylna część klinowatego kształtu głowy jest łagodnie zaokrąglona.Wzorcowa długość głowy mierzona od początku dzioba do końca głowy wynosi 5,8 cm do 6,2 cm. Woskówki nosowe około 2mm. Oczy: Osadzone możliwie wysoko, jak najbliżej linii profilu głowy w tylnej partii czaszki. Tęczówka oka barwy biało porcelanowej, czysta i jednolita bez jakichkolwiek innych zabarwień. Źrenica mała, czarna, okrągła, położona pośrodku tęczówki. Źrenica oka o wymiarach 2mm. Brew: Barwy czarnej o drobnoziarnistej strukturze, w miarę szeroka, dobrze widoczna. Dziób: Długi (1/3 długość głowy), umiarkowanie cienki, w kształcie klina, czarny. Woskówki nosowe małe, ściśle przylegające do dzioba. Szyja: Prosta, kształtu lejkowatego, cienka o jak największym wycięciu po dziobem. Łagodnie poszerzająca się ku dołowi i harmonijnie łącząca się z piersią i barkami. Szyja wraz z głową stanowi 1/3 wysokości gołębia. Pierś: Wąska, zaokrąglona, nie wysunięta ku przodowi. Plecy: Wąskie, lekko zaokrąglone, opadające ku dołowi Skrzydła: Zwarte, przylegające do tułowia,spoczywające na ogonie i nie krzyżujące się ze sobą lotkami. Ogon: Zwarty,prosty, trzymany ukośnie w równej linii z opadającą linią pleców. Koniec ogona nie dotyka podstawy. Ogon powinien zawierać 12 białych sterówek. Nogi: Cienkie, koloru karminowo czerwonego, proporcjonalnie wysokie do wielkości gołębia. Uda widoczne, nie schowane w piórach podbrzusza. Z przodu na nodze pióra wyrastają nie więcej niż 1 cm poniżej stawu skokowego. Od tyłu staw skokowy nieopierzony. Nogi od stawów skokowych lekko ugięte, palce rozstawione równo, pazurki jasne. Nogi stanowią 1/3 wysokości ptaka. Upierzenie: Gładkie, obfite, dobrze przylegające Kolor i rysunek: Rysunek sroczy, barwa lodowo niebieska z odcieniem srebrzystym występuje na głowie, szyi, piersiach, częściowo na plecach (serce), nad ogonem kolor biały (fartuch), pod ogonem kolor biały. Na piersiach i plecach odcień srebrzysty stopniowo słabnie przechodząc w barwę białą. Barwa ogona wszystkie 12 sterówek białe. Głowa: krótka, długa, szeroka, wypukła i wklęsła nad oczami, braki w klinowym ukształtowaniu głowy zarówno w przedniej części jak i w tylnym zaokrągleniu klina. Linia profilu tylnej partii głowy przechodząca pod kątem(bez zaokrąglenia) w linię szyi. Oczy: Osadzone zbyt nisko profilu głowy i nie centrycznie ze środkiem lini szyi, tęczówka oka przebarwiona, źrenica duża i niekształtna. Brew: odchylenia w zabarwieniu, wąska, mało widoczna, przerwana Dziób: brak proporcji, za gruby lub za cienki, odchylony w górę lub w dół w odniesieniu do linii profilu głowy. Duże woskówki nosowe. Inny niż czarny kolor dzioba, szczelina między szczękami. Szyja: krótka, gruba, nie proporcjonalna do budowy, załamana, brak wycięcia podgardla. Brak łagodnego poszerzenia ku dołowi. Pierś: szeroka, zbyt wysunięta do przodu Plecy: szerokie, zbyt wypukłe Skrzydła: noszone luźno przy tułowiu (odstawione ), opuszczone poniżej ogona, krzyżujące się ze sobą lotkami, lotki szablowate, oraz ciemne pióra w skrzydłach. Ogon: daszkowaty, wachlarzowaty, rozdwojony widlasto, krzywy, uchylony w bok, przekrzywiony w pionie. Nogi: Niskie, grube, uda zakryte piórami podbrzusza, za nisko opierzone, zbyt wygięte w skokach do tyłu lub trzymane w skokach prosto, szeroko lub zbyt wąsko rozstawione. Zbliżone do siebie w skokach (iksowate), ciemne pazurki. Rysunek i kolor: brak rysunku sroczego, barwa zamiast lodowo – niebieskiej z odcieniem srebrzystym szara z odcieniem zielonym lub rdzawym. Rdzawe pręgi, białe plamy, ciemnie pióra w skrzydłach, lodowe pióra w podbiciu ogona. Brak białych piór w ogonie. Duży ciemny fartuch nad ogonem. Budowa wszelki odchylenia od wzorca, widoczne cechy obcej rasowości, braki kondycyjne i zła opieka hodowlana Całkowicie eliminują ptaka z oceny: objawy degeneracji, zwyrodnienia, kalectwa jak: garb, krzywy mostek, krzywy ogon, krzywy dziób, krzywe nogi, krzywe palce, nie rozstawione równo palce i palce przylegające do siebie, a także zgrubienie opuszek palców (piętki), zgrubienia stawów łokciowych skrzydeł, dzielenie lotek skrzydeł, ciemne oko, z widocznymi oznakami obcej rasowości, brakami w upierzeniu( mniej niż 10 lotek I i II rzędu, mniej niż 12 sterówek w ogonie), lodowe podbicie ogona, ciemne boki na skrzydłach, boczastość, oraz nieodpowiedni rozmiar obrączki rodowej, obrączka niezgodna z Regulaminem Wystawy Duże błędy (Uwagi do oceny): głowa, dziób, oko, brew i ich kolor, budowa figury, kolor, rysunek Rasa Srebrniak Polski Wylociak Opracowana przez kolegów z Warszawskiego Klubu P.D.L im E. Złotkowskiego Pochodzenie: Zaliczany do gołębi określanych nazwą Polski Długodzioby Lotny.Rasa ta powstała prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII w, a wytworzono ją w Polsce. Sroczy rysunek Srebniaka świadczy o tym, że jednym z praojców rasy była Sroka Polska. Przodujące okręgi w hodowli tej rasy(Kraków, Łodź, Warszawa) w doskonaleniu rasy posługiwały się różnymi krzyżówkami twórczymi. Hodowcy warszawscy poprawili budowę i figurę krzyżując Srebniaka ze Sroką Angielską. Hodowcy Łódzcy krzyżowali Srebniaka z Berlińskim Długodziobym, a hodowcy Krakowscy ze Srokami i Białym Czarnodziobym. Podczas hodowli srebrniaka zdażały się gołębie z białymi piórami w ogonie, stały się one bardzo lubiane w hodowli a nawet bardzo cenione za swój wygłąd a zarazem piękny ogon. Gołębie te zaznaczyły swój wizerunek w Polsce już przed II Wojną Światową. Po wojnie i obecnie bardzo rozpowszechniane, zwłaszcza przez hodowców Warszawskich – nazwane przez nich Jasnym Wylociakiem. Są poszukiwane przez hodowców w Polsce do pracy nad ich pięknym ogonem, a zarazem za wzorcowym wyglądem. Wrażenie ogólne: Budowa – wszystkie elementy oceny gołębia winny składać się na harmonijną całość, tworząc typ gołębia lotnego, smukłego o ukośnie noszonym tułowiu i ogonie.Postawa ptaka tułów i nogi noszone 40 stopni do podstawy. Kąt nachylenia szyi i nóg do stawów skokowych 70 stopni do podstawy. Wymiary wzorcowe - sylwetka wpisana jest w prostokąt o wymiarach 22,5-23,5 cm - podstawa a 27,5 - 28,5 cm wysokość. Gołąb mierzony od końca dzioba do ogona 33-34 cm. Szerokość mierzona na tarczach skrzydeł – 7 cm. Wzorzec – cechy rasowości Głowa: Możliwi wąska, długa proporcjonalnie do wielkości gołębia. Linia profilu głowy tworzy wraz z dziobem i woskówkami nosowymi jednolitą, wypełnioną, nieprzerwaną linię równoległa do podstawy robioącą wrażenie prostej. Tylna część profilu głowy powinna być łagodnie zaokrąglona i przechodzić w linię szyi. Głowa widziana z góry przedstawia wraz z dziobem i woskówkami nosowymi regularnie rozszerzający się klin. Tylna część klinowatego kształtu głowy jest łagodnie zaokrąglona. Wzorcowa długość głowy mierzona od początku dzioba do końca głowy wynosi 5,8 cm do 6,2 cm. Oczy: Osadzone możliwie wysoko, jak najbliżej lini profilu głowy w tylnej partii czaszki. Tęczówka oka barwy biało porcelanowej, czysta i jednolita bez jakich kolwiek innych zabarwień. Żrenica mała, czarna, okrągła, położona pośrodku tęczówki. O wymiarach 2mm. Brew: Barwy czarnej o drobnoziarnistej strukturze, w miarę szeroka, dobrze widoczna. Dziób: Długi (1/3 długośc głowy), umiarkowanie cienki, w kształcie klina, czarny. Woskówki nosowe małe, o wymiarach 2mm, ściśle przylegające do dzioba. Szyja: Prosta, kształtu lejkowatego, cienka o jak największym wycięciu po dziobem. Łagodnie poszerzająca się ku dołowi i harmonijnie łącząca się z piersią i barkami. Szyja wraz z głową stanowi 1/3 wysokości gołębia. Pierś: Wąska, zaokrąglona, nie wysunięta ku przodowi. Plecy: Wąskie, lekko zaokrąglonę, opadające ku dołowi Skrzydła: Zwarte, przylegające do tułowia,spoczywające na ogonie i nie krzyżujące się ze sobą lotkami. Sięgają do połowy ciemnejwstęgi na ogonie. Ogon: Zwart,prosty, trzymany ukośnie w równej lini z opadającą linią pleców. Koniec ogona nie dotyka podstawy Nogi: Cienkie, koloru karminowo czerwonego, proporcjonalnie wysokie do wielkości gołębia. Uda widoczne, nie schowane w piórach podbrzusza. Z przodu na nodze pióra wyrastają nie więcej niż 1 cm poniżej stawu skokowego. Od tyłu staw skokowy nieopierzony. Nogi od stawów skokowych lekko ugięte, palce rozstawione równo, pazurki jasne. Nogi stanowią 1/3 wysokości ptaka. Upierzenie: Gładkie, obfite, dobrze przylegające Kolor i rysunek: Rysunek sroczy, barwa lodowo niebieska z odcieniem srebrzystym występuje na głowie, szyi, piersiach, częściowo na plecach (serce), nad ogonem kolor lodowy lub , pod ogonem kolor biały, podbrzusze i uda i skrzydła są barwy białej. Na piersiach i plecach odcień srebrzysty stopniowo słabnie przechodząc w barwę białą. Barwa ogona: sterówki zewnętrzne koloru ciemnego charakterystyczne jak dla srebrniaka. Wewnątrz ogona lub zewnątrz od 11 białych sterówek nie przeplatających się ze sterówkami siwymi. Przejście od białej barwy pleców do ciemniejszej ogona musi być łagodnie stonowane. Przed końcem ogona musi być ciemna lenta około 2 cm zakończona jasnym obrzeżem. Od 4 białych sterówek wzwyż PDL zaliczany jest do grupy wylociaków. Błędy: Głowa: krótka, długa, szeroka, wypukła i wklęsła nad oczami, braki w klinowym ukształtowaniu głowy zarówno w przedniej części jak i w tylnym zaokrągleniu klina. Linia profilu tylnej partii głowy przechodząca pod kątem(bez zaokrąglenia) w linię szyi. Oczy:tęczówka oka innej barwy niż biało porcelanowa. Widoczne żyłki i występujące inne zabarwienia. Duża i niekształtna źrenica. Brew: odchylenia w zabarwieniu, wąska, mało widoczna, przerwana Dziób: brak proporcji, za gruby lub za cienki, odchylony w góre lub w dół w odniesieniu do lini profilu głowy. Duże wosókówki nosowe. Inny niż czarny kolor dzioba, szczelina między szczękami. Szyja: krótka, gruba, nie proporcjonalna do budowy, załamana, brak wycięcia podgardla. Brak łagodnego poszerzenia ku dołowi. Pierś: szeroka, zbyt wysunięta do przodu Plecy: szerokie, zbyt wypukłe Skrzydła: noszone luźno przy tułowiu (odstawione ), opuszczone poniżej ogona, krzyżujące się ze sobą lotkami, lotki szablowate. Ogon: daszkowaty, wachlarzowaty, rozdwojony widlasto, krzywy, uchylony w bok, przekrzywiony w pionie. Sterówki białe przeplatające się ze sterówkami siwymi. Nogi: niskie, grube, uda zakryte piórami podbrzusza, za nisko opierzone, zbyt wygięte w skokach do tyłu lub trzymane w skokach prosto, szeroko lub zbyt wąsko rozstawione. Zbliżone do siebie w skokach(iksowate), ciemne pazurki. Rysunek i kolor: brak rysunku sroczego, barwa zamiast lodowo – niebieskiej z odcieniem srebrzystym szara z odcieniem zielonym lub rdzawym. Rdzawe pręgi, białe plamy, ciemnie pióra w skrzydłach, lodowe pióra w podbiciu ogona, brak łagodnego przejścia z lodowo niebieskiej barwy ogona .Brak wyraźnej czarnej wstęgi (kolor rozlany) . Przeplatające się sterówki białe z ciemnymi. Budowa wszelkie odchylenia od wzorca, widoczne cechy obcej rasowości, braki kondycyjne i zła opieka hodowlana Całkowicie eliminują ptaka z oceny: objawy degeneracji, zwyrodnienia, kalectwa jak: garb, krzywy mostek, krzywy ogon, krzywy dziób, krzywe nogi, krzywe palce, nie rozstawione równo palce i palce przylegajce do siebie, a także zgrubienie opuszek palców (piętki), zgrubienia stawów łokciowych skrzydeł, dzielenie lotek skrzydeł, ciemne oko, z widocznymi oznakami obcej rasowości, brakami w upierzeniu( mniej niż 10 lotek I i II rzędu, mniej niż 12 sterówek w ogonie), lodowe podbicie ogona, ciemne boki na skrzydłach, boczastość, oraz nieodpowiedni rozmiar obrączki rodowej, obrączka niezgodna z Regulaminem Wystawy Uwagi do oceny: głowa, dziób, oko, brew i ich kolor, budowa figury, kolor, rysunek |
|||||||
|
|||||||
